Imię Bohdana Wesołowskiego – kompozytora, który pracował w sferze ukraińskiej muzyki popularnej – było dobrze znane na świecie. Jego kompozycje – pieśni w rytmie walca, tanga czy fokstrota  - stawały się szlagerami tanecznymi i brzmiały na najbardziej prestiżowych scenach świata w USA, Argentynie, Australii oraz w wielu innych państwach Europy.

Wesołowskiego nazywano królem ukraińskiej muzyki tanecznej i był on niemal jedynym ukraińskim kompozytorem, który nagrał ponad 20 albumów własnych utworów. Popularne tanga Wesołowskiego śpiewano i na Ukrainie, natomiast ze względu na okoliczności polityczne nazwisko autora nie było wspominane.  

Urodził się Bohdan 30 maja 1915 roku w Wiedniu w ukraińskiej rodzinie Ostapa Wesołowskiego i Marii z domu Ochrimowycz. Po Pierwszej Wojnie Światowej rodzina przeprowadziła się do Stryja. Ostap Wesołowski miał szacowny status posła Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, w związku z tym młodszy Wesołowski początkowo chciał podążać jego śladami i poszedł na studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Jednak w młodości Bohdan zainteresował się muzyką, którą zaczął komponować w 16 lat (skomponował muzykę do fragmentu poematu Szewczenki „Perebendia”) i dostał się do Instytutu im. Mykoły Łysenki.

Jego kompozycje trudno nazwać jazzem w zwykłej dla nas postaci. To jednocześnie proste i wyrafinowane romanse w rytmach tanga i fokstrota, które mogłyby brzmieć w jakimkolwiek innym języku. Ale ich wartość polega na tym, że brzmiały one w języku ukraińskim.

Status „supergwiazdy” i główny hit w wieku 22 lat

W latach 30-tych progresywna młodzież Lwowa chodziła na "bale reprezentacyjne" oraz dancingi, które były prekursorami koncertów jazzowych. Co prawda, podczas takich wieczorów brzmiała głównie muzyka polska. W 1934 roku pięciu lwowskich ukraińskojęzycznych muzyków zebrały się i zdecydowały, że sytuację trzeba zmieniać. Tak powstał „Yabcio-Jazz” - pierwszy ukraiński zespół jazzowy. Za założyciela zespołu uważa się skrzypiec Leonid "Yabcio" Jabłoński. Do składu weszły również pianista Anatolii Kos-Anatolski, śpiewak Stepan Huminiłowicz oraz wokalistka Irena Jarosewycz. Bohdan Wesołowski ("Bondi") grał na akordeonie i stał się głównym autorem piosenek zespołu.

W ciągu trzech lat "Bondi" stworzył swój pierwszy hit – tango „Przyjdzie jeszcze czas”. Tekst do niego napisał poeta Stepan Czarnecki, który się zgodził na to pod warunkiem, że w przyszłości Wesołowski będzie pracował nad piosenkami zupełnie sam.

W latach 30-tych członkowie zespołu „Yabcio-Jazz” były uważane za supergwiazd lwowskiej sceny muzycznej. Aktywność twórcza Bohdana Wesołowskiego trwała zaledwie kilka lat. Ze względu na proukraińską pryncypialną postawę większą część życia cierpiał w wędrówkach za granicą w poszukiwaniu zarobku, co odciągało go od pisania piosenek. Jednak wystarczyło mu tego czasu, aby pozostawić wyraźny ślad w historii muzyki ukraińskiej.

Na końcu 1930-tych ambicje polityczne Wesołowskiego przeważyły ​​nad muzycznymi. W 1938 roku młody człowiek wyjechał do Użhorodu, gdzie zamierzał rozwijać życie kulturalne w nowo powstałej Karpackiej Ukrainie.

Bez głównego kompozytora rozeszły się drogi pozostałych uczestników „Yabcio-Jazz”. Leonid Jabłoński wyemigrował do Czech, później mieszkał w Argentynie i Kanadzie. Stepan Guminiłowicz wstąpił do armii OUN, a po Drugiej wojnie światowej wyjechał do Włoch, gdzie zorganizował własny chór. Irena Jarosewycz zaczęła śpiewać w żydowsko-polskim zespole „Theo-Jazz”. Dla Anatolia Kos-Anatolskiego poszczęściło się najwięcej od wszystkich: pod koniec lat 40-tych wstąpił do Związku Kompozytorów Radzieckich Ukrainy i zyskał sławę dzięki aranżacjom pieśni łemkowskich.

Życie na emigracji i powrót na Ukrainę

Wraz z utratą niepodległości Ukrainy Karpackiej, Wesołowski emigruje do Wiednia, gdzie studiuje na jednej z najbardziej prestiżowych uczelni dyplomatycznych w Europie - Akademii Konsularnej, gdzie zostaje członkiem Ukraińskiego Towarzystwa Studenckiego „Sicz”, a od 1940 roku - jego szefem.

W 1941 roku Bohdan bierze ślub ze swoją kuzynką Oleną. Żyć w Wiedniu nie było łatwo. Jedynym źródłem dochodów była muzyka - grał w klubie na fortepianie i akordeonie, był redaktorem „Ukraińskiego Wydawnictwa Muzycznego” Borysa Tyszczenki. Później (kwiecień 1945 r.), uciekając przed komunistami, rodzina Wesołowskich osiedliła się w Górnej Austrii, a później był obóz dla wysiedleńców, i wreszcie w lutym 1949 r. za pomocą Służby Ratowniczej ONZ oni wyemigrowali do Kanady.

W Kanadzie pracował jako szef ukraińskiej sekcji kanadyjskiej firmy radiowej CBC, zwiększając jej emisję z 14 do 60 godzin tygodniowo. Bohdan na co dzień żył Ukrainą, dobrze znał wszystkie wydarzenia, które miały tam miejsce. Wesołowski miał możliwość czytać ukraińskie czasopisma i zapoznawać się z współczesną poezją ukraińską. Szczególnie podobały mu się teksty Włodzimierza Sosiury, na poezję którego napisał około 20 romansów. Oprócz tego on ma pieśni solowe oparte na słowach M. Rylskiego, P. Tyczyny, V. Symonenka, O. Olesia, O. Slisarenka, T. Osmaczky, Hanny Czubacz, P. Vorońka i wielu innych poetów.

Dziedzictwo pieśniowe Wesołowskiego obejmuje ponad 100 kompozycji, z których 60, czyli znaczną część jego twórczości w dziedzinie lekkiego gatunku rozrywki, kompozytor utrwalił w nagraniach dźwiękowych. Kompozycje instrumentalne Wesołowskiego (polki, tanga, fokstroty) odznaczają się także melodycznością, prostotą wykładni, lekkością i przystępnością w odbiorze. Właśnie te typowe cechy muzyki Wesołowskiego zapewniły jej szerokie uznanie, miłość i popularność wśród słuchaczy i wykonawców.

Ponownie zobaczyć swoją ojczyznę Wesołowskiemu udało się pod koniec lat 1960-tych w ramach ukraińsko-kanadyjskiej wymiany kulturalnej. Muzyk zjeździł do Lwowa i odwiedził grób Tarasa Szewczenki w Kaniowie.

Bohdan Wesołowski zmarł w grudniu 1971 roku w Monrealu. Dwadzieścia lat później jego żona spełniła życzenie muzyka, pochowując jego proch w rodzinnym grobowcu w Stryju. Pogrzeb był bardzo zaludniony.

Współcześni słuchacze zapoznali się z pieśniami kompozytora dzięki interpretacjom Olega Skrypki. Wydał on aż dwa podobne albumy: „Moje serce jest wraźliwe” (2009) i „Dalia” (2011).

W 2015 roku po raz pierwszy we Lwowie odbył się Międzynarodowy Festiwal Retro Muzyki im. Bohdana Wesołowskiego.

Autor: 

Tłum. Artem Lesyk

Źródło:

https://dyvys.info/2020/11/29/bogdan-vesolovskyj-pershyj-ukrayinskyj-dzh...