Jeszcze dziesięć lat temu, w 2010 roku, we Francji wyszła powieść pisarza i dziennikarza Raimona Kliarinara „Pola ludożerców” o Hołodomorze. Jest to drugi tom trylogii o wydarzeniach historycznych na Ukrainie, który należy do gatunku fantasy.

Dwie inne książki - „Siedem pociągów cesarzowej” i „Imperium tysiąca słów” – o wydarzeniach okresu walk wyzwoleńczych i Drugiej Wojny Światowej na Ukrainie. Raimon Kliarinar napisał trylogię pod pseudonimem Roman Ryżka. Niestety, żaden ukraiński wydawca nie zainteresował się powieściam.

ІА Дивись.info porozmawiała z panem Raimonem Kliarinarem o jego twórczości oraz zainteresowaniu historią Ukrainy.

- Panie Raimonie, dlaczego zdecydował się Pan napisać książkę o Hołodomorze na Ukrainie?

- Tak naprawdę postanowiłem napisać nie tylko tę książkę. „Pola ludożerców” - drugi tom trylogii, którego moim zdaniem nie można rozpatrywać oddzielnie od pierwszego i trzeciego. Dla mnie ta trylogia jest jedynym zespołem poświęconym żałobie i uszanowaniu historii Ukrainy w okresie lat 1917–1947. Więc chodzi bardziej o pragnienie niż o moją decyzję. Zawsze chciałem napisać o tym tragicznym okresie w historii Ukrainy z nadzieją poinformowania jak najszerszych kręgów obywateli Francji o tak okrutnym etapie w historii narodu ukraińskiego.

- Skąd Pan czerpał informacje o wydarzeniach na Ukrainie początku lat 30. XX wieku?

- Dużo czytałem o Hołodomorze, a także dzięki wspomnieniom i historiom w rodzinie mojej żony (ona z pochodzenia jest Ukrainką). Jej rodzina szczególnie ucierpiała w latach sztucznego zamorzenia głodem. Zanim zacząłem pracować nad książką „Pola ludożerców” zapoznałem się z książką Roberta Konkwesta „Żniwa Żałoby: Kolektywizacja Radziecka i Hołodomor”, a także „33: Głód. Ludowa Książka-Memoriał”,  i obejrzałem film „Głód-33” Olesia Janczuka. Wszystko to stworzyło tło historyczne, na którym zbudowałem swoją powieść.

- Dlaczego Pan wybrał fantastykę jako gatunek dla napisania powieści „Pola ludożerców”?

- Fantastyka - zawsze była moim sposobem wyrażania siebie. Postrzegam siebie nie jako specjalistę od historii, ale przede wszystkim jako autora fantastyki (fantasy, historii alternatywnej). Ale historia jako nauka (zwłaszcza historia Ukrainy) mnie fascynuje. Dlatego jeśli chcę coś napisać o historii Ukrainy, prawie zawsze wiem, że będzie to gatunek powieści fantastycznej. Dlatego wszystkie trzy części trylogii rozpoczynają się ostrzeżeniem: „Jakiekolwiek podobieństwo do historii Ukrainy i Rosji było pożądane. Wszelkie różnice też”. Książki te honorują pamięć tragicznej historii Ukrainy, ale nie są to książki historyczne ani nawet powieści historyczne, są to jednak powieści-fantasy, bezpośrednio inspirowane i tworzone na gruncie prawdziwej historii Ukrainy.

- Jak na Pana wpłynęło pisanie powieści i ukraińska historia o Hołodomorze?

- Miałem „osobiste” powiązania z Hołodomorem. Jak już wyjaśniłem, rodzina mojej żony została bezpośrednio poszkodowana w tym tragicznym okresie. Matka ojca mojej żony była jedynym dzieckiem w rodzinie, które przeżyło sztuczny głód. Co więcej, musiałem przeczytać wiele strasznych opowieści świadków, którzy przeżyli Hołodomor. Pisanie na ten temat nie jest zbyt prostym. Trzeba opowiedzieć o strasznych zbrodniach i nieludzkich cierpieniach, zachowując spokojny styl opowieści, uczcząjąc pamięć ofiar zmarłych z głodu. Mam nadzieję, że udało mi się to zrobić, nawet jeśli moja powieść stworzona w gatunku fantasy. 

- Czy ukraińscy wydawcy zwracali się do Pana w sprawie publikacji powieści na Ukrainie?

- Bezpośrednio nie. Ale inna moja powieść (również w gatunku historii alternatywnej), której akcja toczy się na współczesnej Ukrainie (w czerwcu 2013 r.), „Czarna panna młoda” została przetłumaczona na język ukraiński przez Petra Taraszczuka i opublikowana przez wydawnictwo „Tempora”. Jestem z tego bardzo zadowolony.

- Jak ludzie we Francji zareagowały na powieść  „Pola ludożerców”?

- Pierwszy tom trylogii odniósł pewien sukces w księgarniach, dwa pozostałe - nie i nie zostały one zauważone przez krytyków. Zazwyczaj, gdy mówi się o historii Ukrainy pierwszej połowy XX wieku, publiczność francuska ma raczej sceptyczną reakcję. Na przykład kiedyś prezentowałem swoje książki w księgarni w Lyonie, i kiedy nazwałem liczbę ofiar na Ukrainie w czasie walki wyzwoleńczej, Hołodomoru i Drugiej Wojny Światowej, jedna kobieta przerwała mi i stwierdziła: „Z takimi liczbami nie byłoby dziś na Ukrainie żadnego człowieka”. Nie chciała uwierzyć w przerażające rozmiary tych ludzkich katastrof na Ukrainie.

- Oprócz powieści „Pola ludożerców” napisał Pan jeszcze dwa utwory o historii Ukrainy - o walce wyzwoleńczej oraz o Drugiej Wojnie Światowej i UPA. Co skłoniło do napisania o tych okresach historycznych?

- Jak już odpowiedziałem, historia Ukrainy mnie zadziwia i fascynuje. Często pytałem samego siebie, jakim było życie zwykłej rodziny z centralnej Ukrainy w okresie między 1914 a 1950 r. Okrutne próby, dramaty, rozstania, zaginięcia przez 40 lat…Dlatego wolałem opowiedzieć o tym okresie historycznym, a format trylogii wydawał mi się najbardziej logicznym: pierwszy tom „Siedem pociągów cesarzowej” opowiada o walce wyzwoleńczej, drugi - o Hołodomorze, a trzeci - „Imperium Tysiące słów"- obejmuje Drugą Wojnę Światową i bitwy UPA z niemieckimi nazistami i władzą radziecką. Tymi książkami w stylu powieści fantasy (jest to temat „Czterech jeźdźców apokalipsy”) chciałem opowiedzieć moim czytelnikom o tym, co przeżyli i jak cierpieli Ukraińcy przez te wszystkie lata.

- Czy śledzi Pan dzisiejsze wydarzenia na Ukrainie?

Moja żona i ja pracujemy we francuskiej prasie, a zwłaszcza przy wyświetlaniu wiadomości z Ukrainy. W związku z tym, tak, uważnie śledzimy wszystkie bieżące wydarzenia na Ukrainie.

Informacja

Raimon Kliarinar urodził się w 1961 roku w miescie Bergerac. Były analityk Drugiego Biura Sztabu Marynarki Wojennej, kieruje służbą tłumaczeń tygodnika Courrier international. Raimon Kliarinar jest autorem wielu powieści. Ekspert z krajów wschodnich, analizował medialną interpretację wojny w Kosowie.

ІА Дивись.info wyraża wdzięczność żonie Raimona Kliarinara, pani Larysie za pomoc podczas napisania wywiadu.

Autor:

Oksana DUDAR, Tłum. Artem Lesyk

Źródło:

https://dyvys.info/2020/12/07/ya-bazhav-tsymy-knygamy-rozpovisty-chytach...