Średniowieczna nekropolia na obrzeżach odległej rosyjskiej wioski Dargavs zawiera szczątki ponad 10 000 osób.

Na obrzeżach odległej rosyjskiej wioski Dargavs leży średniowieczna nekropolia, zwana „Miastem Umarłych”. W tym starożytnym miejscu pochówku znajdują się szczątki ponad 10 000 ludzi - z których wielu spoczywa ze swoimi ubraniami i dobytkiem - a niektórzy miejscowi uważają, że każdy, kto odważy się wejść, nie wróci żywy. Choć wiele tajemnic otacza cmentarz położony tuż za granicą z Gruzją (nawet data jego budowy jest nadal tylko szacunkiem), historycy stopniowo odkrywają jego pełną historię.

Od XVI wieku ten odległy obszar południowej Rosji był wykorzystywany jako miejsce pochówku; jego pochodzenie jest jednak nadal niejasne. Jedna z teorii głosi, że gdy terytorium było niewystarczające podczas XIII-wiecznej inwazji mongolsko-tatarskiej, miejscowi mieszkający w 17-kilometrowej dolinie gór Kaukazu zaczęli tworzyć podobnej struktury podziemne krypty w celu zaoszczędzenia miejsca. Inna teoria sugeruje, że Miasto Umarłych powstało zgodnie z tradycją indo-irańską ustanowioną przez migrujących Sarmatów, którzy osiedlili się w południowej Rosji i zakopali zmarłych nad ziemią, aby uszanować ziemię.

Dziś miejsce składa się z 99 wyjątkowo zachowanych średniowiecznych krypt z zakrzywionym dachem z pojedynczymi oknami i zawiera ponad 100 ciał. Niektóre są tak dobrze zachowane, że tkanki wciąż przylegają do kości.

Historia Miasta Umarłych obejmuje także inny fragment historii regionu: serię epidemii dżumy w XVII i XVIII wieku. Istnieją dowody na to, że zarażeni mieszkańcy poddali się kwarantannie, czekając na śmierć. Niektóre ciała wewnątrz krypt są również pochowane w drewnianych trumnach przypominających łodzie, a jedno ciało znaleziono nawet z wiosłem obok niego. Ponieważ w pobliżu nie ma rzek żeglownych, niektórzy historycy uważają, że starożytni mieszkańcy wierzyli, że trzeba przepłynąć rzekę, aby dotrzeć do nieba.

Podczas gdy wielu odwiedzających udaje się na ten 1,5-hektarowy cmentarz, aby zobaczyć wyjątkowo dobrze zachowaną średniowieczną architekturę, historyczka Luidmila Gaboeva uważa, że ​​uzyskują coś znacznie więcej. „Ludzie, którzy przybywają tutaj aby zachwycić się pięknem tego miejsca, osiągają spokój oraz jednocześnie nieustającą świadomość śmierci”.

Tłumaczenie: Ewelina Cendrowska