Jaskinia Prometeusza (პრომეთეს მღვიმე), wcześniej znana speleologom jako Jaskinia Kumistavi, znajduje się na obrzeżach miasta Tskaltubo, stosunkowo blisko Kutaisi. Stanowi ona jedną z głównych atrakcji Imeretanii, a także największą jaskinię w Gruzji. Jaskinia ta jest nierealistycznie duża i chociaż tylko jedna dziesiąta z niej jest dostępna dla turystów, to jednak przejście przez nią zajmuje około godziny. Jest bardzo blisko Jaskini Sataplia, więc można je połączyć.

"Jaskinia Prometeusza" to nazwa zaproponowana przez prezydenta Sakaszwilego w 2010 roku. Wiadomo, że Prometeusz to postać z mitologii greckiej, dał ludzkości ogień i została ukarana przez bogów, którzy przykuli go do skały gdzieś na Kaukazie. Uważa się, że mit ten powstał pod wpływem szeroko rozpowszechnionego mitu kaukaskiego - na przykład abchaskiej legendy o Abraskilu czy gruzińskiego mitu o Amirani. W obu mitach bohater zostaje za coś ukarany i jest przykuty, ale nie do skały tylko gdzieś w głębi jaskini. Mityczna encyklopedia mówi tak: "Bo walczący z Bogiem Amirani jest przykuty do skały w jaskini kaukaskiego pasma górskiego. Orzeł cały czas dzióbie jego wątrobę, a wierny pies Amirani liże łańcuch, próbując go złamać. Jednak co roku w noc przed świętami Bożego Narodzenia, kowale odnawiają łańcuch. Według starożytnych wierzeń, co siedem lat jaskinia się otwiera i można zobaczyć Amirani".

W skrócie jest to mit, że gdzieś tam jest ogromna jaskinia z bohaterem w środku. Dlatego, kiedy odkryto naprawdę ogromną jaskinię Kumistawską, dość szybko pojawiły się skojarzenia z historią Prometeusza. Bardziej kompetentne byłoby nazywanie jej jaskinią Amirani, ale w Europie ta nazwa nikomu nic nie mówi.

Co się tam znajduje?

W wapiennych masywach północnej Imerecji znajduje się wiele dziur płukanych wodą, ale nie mamy tu jaskini, tylko całą sieć jaskiń, oddzielne przejścia i podziemne sale. Łączna długość tras wynosi około 22 km, a samych hal około 17. Wilgotność w jaskiniach jest bardzo wysoka, płynie tu kilka podziemnych rzek, są nawet podziemne jeziorka z ich specyficzną fauną. W jaskini są również dwa gatunki nietoperzy. Te nietoperze można zobaczyć podczas wycieczki, choć starają się trzymać z dala od ludzi.

Dostępna dla turystów trasa wynosi zaledwie 1420 metrów.

Kiedyś w Gruzji istniała jedna duża jaskinia - Jaskinia New Athos - ale po wojnie w 1993 roku dostęp do niej został utracony, a częściowo jako rekompensata za tę stratę powstała Jaskinia Kumistavi, która pod wieloma względami jest podobna do Jaskini New Athos - jest również ozdobiona, oświetlona i wyposażona w muzykę, ale nie ma w niej pociągu parowego, za to są tam łodzie.

Jak się po niej poruszać?

Spacer jest taki - Przychodzisz do recepcji i kupujesz bilet. Wizyta kosztuje 7 GEL, studenci 3,5. Za około 7 GELów można wybrać się na przejażdżkę łodzią po podziemnej rzece, choć możliwość ta zależy od poziomu wody. Można robić zdjęcia w jaskini, ale tylko bez lampy błyskowej.

Zwiedzający są gromadzeni w grupach. Zazwyczaj grupa zbiera się dość szybko. Przewodnik opowie wam w kilku słowach o wielkości jaskini, a następnie zaprowadzi was do wąwozu, do wejścia do tej jaskini. Trzeba bardzo uważać na to gdzie się stąpa, ponieważ w jaskiniach jest dość wilgotnie i istnieje wysokie ryzyko poślizgnięcia się.

Cały spacer od początku do końca trwa około 50 minut. Wokół będzie dużo stalaktytów, w większości cienkich jak strzały lub igły z sufitu. Istnieją zwyczajne okrągłe i dziwne płaskie, a nawet bardzo nietypowe, zakrzywione kształty, dla których istnieje jakaś szczególna nazwa w nauce.

W jaskini znajduje się 6 sal, każda z nich ma swoją własną nazwę, ale nie ma w tych nazwach specjalnego znaczenia, z wyjątkiem jednej, „zakochanej”, w której przy zapłaceniu niezłej summy można nawet wziąć ślub.

Należy powiedzieć, że jaskinia posiada nie tylko kolorowe oświetlenie, ale także tło muzyczne - gra tam muzyka klasyczna.

W ostatniej hali znajduje się swego rodzaju pomost dla łodzi, w którym można spłynąć w dół rzeki z jaskini. Z tej samej hali prowadzi tunel na powierzchnię.

Polina Ramnionak